Ideą przewodnią naszego Zgromadzenia według pragnień i zamierzeń św. Maksymiliana Marii Kolbego jest troska o nawrócenie i uświęcenie dusz przez Niepokalaną. Te dwa słowa są specjalnym naszym charyzmatem.

Chociaż na zewnątrz nie różnimy się od innych żeńskich zgromadzeń, to zasadniczo odróżnia nas duch wewnętrzny. Różnicą nie jest „starać się o zbawienie i uświęcenie dusz”, bo do tego wszyscy dążą, ale ten dodatek na końcu „przez Niepokalaną”. To całkowite i bezgraniczne oddanie się Niepokalanej, aby mogła użyć nas, siostry MI, jako własność i narzędzie w ratowaniu dusz dla Królestwa Najświętszego Serca Pana Jezusa, jest specyficzną cechą naszego Zgromadzenia.

Rozpoczynając każdy dzień, siostry ponawiają wspólnie akt oddania się Niepokalanej, by potem w ciągu całego dnia żyć i pracować jako Jej własność oraz naśladować Ją, zwłaszcza w miłowaniu i oddaniu się Jezusowi. Ta osobista więź z Niepokalaną, jednoczenie się z Nią dzień po dniu, coraz głębiej i coraz doskonalej stanowi istotę rozwoju każdego powołania oraz całej wspólnoty.

Ojciec Mieczysław Maria Mirochna, Założyciel, tak zachęcał siostry: Dużo rozmawiajmy o wszystkim z Maryją. Niepokalanej Matce Bożej mówmy zawsze o tym, że chcemy żyć tylko Panem Jezusem. Zewnętrzna aktywność, zewnętrzne rzeczy powinny nas coraz bardziej wiązać z Jezusem, jednoczyć z Nim i napełniać Jego miłością. Ponieważ od strony zewnętrznej znajdujemy się w hałaśliwym świecie, zawsze i wszystko czyńmy z Niepokalaną. Wspomagani i prowadzeni przez Niepokalaną w każdym dniu, w każdej godzinie, w każdej chwili idźmy z Nią.

Gdy w sercu rodzi się pragnienie bezgranicznego umiłowania Jezusa, św. Maksymilian podpowiada: my się nie ograniczamy w miłości. My chcemy kochać Pana Jezusa Jej Sercem, a raczej, by Ona sama naszym sercem kochała Pana Jezusa. Po prostu, żeby ta miłość ku Panu Bogu była miłością Niepokalanej. By tak rzeczywiście było, musimy być Jej i to całkowicie, zupełnie – pod każdym względem Jej.

Każda dusza odkupiona jest drogo – Męką, Śmiercią i Zmartwychwstaniem Chrystusa – czyż można pozostać obojętnym, gdy ich tak wiele jest zagubionych? Św. Maksymilian pełen maksymalnych pragnień odkrył i zawołał: Niepokalana jest najkrótszą i najpewniejszą droga do zbawienia i uświęcenia, a oddanie się Jej jako narzędzie prowadzić będzie do zdobycia jak największej liczby dusz dla Królestwa Najświętszego Serca Jezusowego.