Kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest niezwykle żywy w Kościele, a świadectwem tego są liczne parafie w Polsce, w których praktykowane są maryjne środowe nabożeństwa. W liturgii wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy przypada na 27 czerwca.

Warto na samym początku wspomnieć, że w naszej Archidiecezji znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Domaradzu . Zachęcamy do odwiedzenia tego pięknego i przenikniętego obecnością Matki Bożej miejsca.

Tytuł Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest na trwałe związany z dostojnym wizerunkiem Maryi, czczonym w Rzymie. Obraz namalowany na desce o wymiarach 54×41,5 cm, pochodzenia bizantyńskiego, przypomina niektóre stare ikony ruskie nazywane Strastnaja. Jego autorstwo jest przypisywane jednemu z najbardziej znanych malarzy prawosławnych wczesnego średniowiecza, mnichowi bazyliańskiemu – S. Lazzaro.

Według legendy, do Europy obraz został przywieziony przez bogatego kupca. Kiedy podczas podróży statkiem na morzu rozszalał się sztorm, kupiec ten pokazał obraz przerażonym współtowarzyszom. Ich wspólna modlitwa do Matki Bożej ocaliła statek.

Po długiej zawiłej historii, podczas której obraz zmieniał miejsca przebywania w grudniu 1866 r. Pius IX powierzył obraz redemptorystom, którzy umieścili go w głównym ołtarzu kościoła św. Alfonsa przy via Merulana. Od tego czasu datuje się niebywały rozkwit kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy, propagowanego przez duchowych synów św. Alfonsa Marii Liguoriego. Dzisiaj jest to Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Rzymie.

W 1876 r. ustanowiono święto Maryi Nieustającej Pomocy na dzień 26 kwietnia, z czasem przeniesione na 27 czerwca.