Ach ubogi żłobie, cóż ja widzę w tobie!
Droższy widok niż ma niebo, w maleńkiej Osobie…
Pośród ciemności i mroków świata, zabłysło światło płynące z ubogiej stajenki, gdzie na sianie, wśród zwierząt narodziło się Boże Dziecię. Jego Matka Maryja i św. Józef z pokorą i pełnym poddaniem przyjęli wyroki Boże, jakby przeczuwając, że tej nocy, pośród tak wielkiego ubóstwa, dokonuje się coś niesłychanego, co zmieni losy ludzkości.
I od tamtej świętej nocy spełniają się wszystkie tęsknoty ludzkich serc: głodni i ubodzy otrzymują CHLEB, spragnieni otrzymują WODĘ, chorzy otrzymują ZDROWIE, niewidzący otrzymują ŚWIATŁO, grzesznicy otrzymują MIŁOSIERDZIE, walczący otrzymują POKÓJ, umierający otrzymują ŻYCIE!
Życzymy wszystkim nam bliskim, aby te święte dni przyniosły wiele ciepła, dobroci i miłości od rodzącego się Zbawiciela, i uzdolniły do bycia uczniami i misjonarzami nowego, lepszego świata przez modlitwę, służbę i współczujące miłosierdzie wobec ubogich (por. Dilexi te).
Dziękując za wszelkie wyrazy życzliwości i pamięci, dzielimy się opłatkiem miłości i modlitwy u stóp żłóbka, oraz wzajemnie o nią prosimy.
Z wyrazami wdzięczności w Panu
s. Karolina M. Matejczyk
wraz ze wspólnotą
Sióstr Franciszkanek Rycerstwa Niepokalanej
Strachocina, Boże Narodzenie 2025 roku