W sobotę, 29 września 2018 r. w kościele św. Maksymiliana M. Kolbego w Kielcach – Rycerze Niepokalanej dziękowali Panu Bogu i Matce Bożej za 30 lat istnienia Rycerstwa Niepokalanej w diecezji kieleckiej.

Na świętowanie Jubileuszu licznie przybyli zaproszeni goście, którzy w różnoraki sposób budowali te 30 lat istnienia MI w Kielcach. Obecni byli kapłani stojący u początków: ks. Paweł Kolanowski, czy Ojcowie Franciszkanie z Niepokalanowa, na czele z o. Stanisławem M. Piętką – Prezesem Narodowym MI. Udział w uroczystości wzięły również Siostry Franciszkanki MI, wywodzące się z diecezji kieleckiej.

Rycerze zgromadzili się w kościele św. Maksymiliana Kolbego o godz. 9.00. Najpierw odśpiewano Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP, następnie odmówiono różaniec. O godz. 10.30 rozpoczęła się Msza św. dziękczynna, której przewodniczył biskup kielecki Jan Piotrowski. Homilię wygłosił o. Stanisław M. Piętka. Po Mszy św. było świadectwo s. Agnieszki M. Nosek SFMI, oraz program słowno-muzyczny przygotowany przez Rycerzy Niepokalanej z Parafii Garnizonowej w Kielcach.

Dzięki zaangażowaniu i życzliwości pani Krystyny Radomskiej, długoletniej Prezes MI w Kielcach, oraz obecnemu Prezesowi panu Antoniemu Garstce, wszyscy czuli się jak „w domu”, bo nawet nie zabrakło ciepłego i słodkiego poczęstunku.

Zachęcamy do obejrzenia zdjęć w galerii, a także do przeczytania poniżej – historii powstania Rycerstwa Niepokalanej na ziemi kieleckiej.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus… Maryja!

Na fali duchowych przemian, po pierwszej pielgrzymce do ojczyzny Ojca Świętego Jana Pawła II i po zrywie solidarności 1980 roku, w Niepokalanowie 1981 roku wznowiono wydawanie „Rycerza Niepokalanej”. Przyczyniło się to do odnowy wspaniałej idei św. Maksymiliana Marii Kolbego, aby cały świat ofiarować w opiekę Matki Bożej Niepokalanej i głosić jej chwałę przez zastępy Rycerzy Niepokalanej. Ta idea zaczęła odradzać się dzięki temu, że „Rycerz Niepokalanej” trafił znów do polskich rodzin, pod strzechę naszych domów. Niepokalanowska idea św. Maksymiliana zaczęła się szerzyć w całej ojczyźnie i po za jej granicami. Dotarła ona także do Kielc.

30 lat minęło jak pani Zofia Bracha gorliwa parafianka parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Kielcach, zachęcona swoją znajomą trafiła do Niepokalanowa, gdzie spotkała br. Innocentego Marię Eugeniusza Wójcika, pochodzącego z parafii Słaboszów diecezji kieleckiej – światka życia Świętego Ojca Maksymiliana, archiwistę klasztoru niepokalanowskiego.

Zofia wspomina te spotkania tak:

Śp. br. Innocentego poznałam 9 marca 1987 roku. Wcześniej w lutym tegoż roku, napisałam list do Niepokalanowa, na adres wskazany przez znajomą dziewczynę. Z wielką radością czytałam odpowiedź br. Innocentego zapraszającego mnie do Niepokalanowa. Przyjechałam więc 9 marca. Brat zakwaterował mnie w domu rekolekcyjnym i powiedział, że mogę tu być ile zechcę. Przychodził do mnie do pokoju na każdy mój telefon (tak się umówiliśmy). Razem modliliśmy się i prowadziliśmy rozmowy o Rycerstwie Niepokalanej. Przynosił mi wiele materiałów do czytania. W środę 11 marca, w kaplicy na górze, oddałam się Matce Bożej do całkowitej Jej dyspozycji. Te trzy dni spędzone w domu rekolekcyjnym, pozwoliły mi poznać brata i zaprzyjaźnić się z nim. Obydwoje wiedzieliśmy, że łączy nas już od pierwszej chwili wspólne dążenie…

Pragnęłam bardzo, aby powstało w mojej parafii Rycerstwo Niepokalanej, ale brat stwierdził, że trzeba porozmawiać z księdzem proboszczem, by zaprosił do parafii któregoś z Ojców z Niepokalanowa na niedzielne Msze Święte z kazaniami o Rycerstwie Niepokalanej. Wiedziałam, że to będzie dla mnie trudne, ale zgodziłam się to uczynić. Po pokonaniu wielu trudności wszystko zostało wykonane według wskazań br. Innocentego.

Do Rycerstwa zapisało się wtedy w mojej parafii ponad 500 osób. Zapisów dokonywałam ja i moje koleżanki. Już w tym czasie zaczęłam się rozglądać za osobami, które pomogłyby mi prowadzić Rycerstwo. Zawsze jednak wiedziałam, że mogę liczyć na wsparcie i dobrą radę br. Innocentego, który mną kierował, bądź to przez listy (których napisał do mnie ponad 40), bądź po bezpośrednich rozmowach, gdy przyjeżdżałam na zjazdy lub po miesięcznik „Rycerz Niepokalanej”.

Brat Innocenty urzekał mnie prostotą i serdecznością. Każdy z animatorów, którego raz przywiozłam do Niepokalanowa, został ciepło przez brata przyjęty. Tak powstawała grupa animatorów z wielu parafii kieleckich. Wcześniej br. Innocenty powiedział mi, żebym znalazła kogoś na moje miejsce w parafii, a ja żebym zajęła się tworzeniu zespołu animatorów diecezji kieleckiej. Tak nawet zatytułował jeden z listów do mnie „droga animatorko diecezji kieleckiej”. Zawsze starałam się wypełniać wolę br. Innocentego więc i to też wypełniłam.

Zakładanie Rycerstwa odbywało się zawsze w niedzielę po sobotnich dniach skupienia. Dni skupienia były organizowane w ten sposób, że ja ustalałam dzień spotkania i miejsce oraz program. Następnie pisałam list do br. Innocentego, a brat organizował wyjazd od strony zakonu, to znaczy uzgadniał możliwość wyjazdu z Ojcem Gwardianem – pisał do mnie list potwierdzający przyjazd. W ten sposób założone zostało Rycerstwo w 26 parafiach.

Brat wszystkie trudy znosił z wielką radością i nigdy nie okazał, że nocleg czy jedzenie mu nie odpowiada lub że głoszenie konferencji na kilku Mszach świętych jest dla niego ciężarem. Był człowiekiem bardzo pracowitym, radosnym i serdecznym, zwłaszcza dla animatorów.

Rycerstwo kieleckie wiele zawdzięcza br. Innocentemu. Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu i Niepokalanej niech będą dzięki, że takiego „świętego” brata do nas skierowali i pozwolili nam przez brata zaistnieć jako Rycerstwo Niepokalanej.

Dzięki zapałowi i oddaniu Zofii, zorganizowany został wyjazd na rekolekcje do Niepokalanowa kilkunastoosobowej grupy pragnącej poznać cele i zadania Rycerstwa Niepokalanej. Osoby korzystające z rekolekcji wstąpiły w szeregi Rycerstwa Niepokalanej, aby w swoich parafiach służyć jako animatorzy. Grupa ta stała się zalążkiem wspólnot rycerskich w wielu parafiach naszej diecezji.

Wspólnoty rycerskie w parafiach zakładali franciszkanie: o. Ryszard Żuber, o. Mirosław Adaszkiewicz, o. Stanisław Piętka oraz br. Innocenty. W roku 1996 roku, animatorzy zwrócili się do księdza bp. Ordynariusza Stanisława Szymeckiego z prośbą o mianowanie asystenta kościelnego, który będzie prowadził formację duchową animatorów i wspólnot rycerskich. Pierwszym asystentem został ks. Stanisław Langner który był inicjatorem założenia Stowarzyszenia Rycerstwa Niepokalanej diecezji kieleckiej, które posiada osobowość prawną i pozwala nam rozszerzyć działalność o organizowanie kolonii dla dzieci i młodzieży.

Następnym Asystentem został Ksiądz Paweł Kolanowski, służył nam 18 lat i zaszczepił w nas pielgrzymowanie na Kalwarię świętokrzyską w Morawicy w czasie Wielkiego Postu. W 2015 roku, asystentem kościelnym został ks. Marcin Rokita. Od 2016 roku asystentem jest ks. Sebastian Seweryn. Mianowanie asystenta kościelnego dla Rycerstwa Niepokalanej zaowocowało bardzo prężnym rozwojem apostolskiej działalności jego członków, dla kształtowania duchowości rycerskiej i maryjnej.

Asystenci kościelni kontynuowali comiesięczne dni skupienia, w czasie których jest wspólna modlitwa, konferencje ascetyczne, a nade wszystko sprawowana Eucharystia, będąca źródłem duchowej siły rycerzy.

Kolportaż „Rycerza”, „Małego Rycerzyka Niepokalanej”, „Informatora” oraz „Rycerza Młodych”. Posługa miłosierdzia wśród chorych w szpitalach, modlitwa z nimi, ofiarowanie Cudownego Medalika i Rycerza Niepokalanej. Pragnienie samarytańskiej posługi Rycerzy Niepokalanej sprawiło, że liczna ich grupa czynnie angażowała się w opiekę nad niepełnosprawnymi, na wczasorekolekcjach organizowanych przez „Caritas”. Organizowanie kolonii „Rycerskie lato z Bogiem”, które zaszczepiły rycerskiego ducha w tysiącach dzieci i młodzieży. Coroczne pielgrzymowanie do niepokalanowskiego Sanktuarium na wiosenne i jesienne zjazdy animatorów, oraz na Ogólnopolskie Czuwanie Rycerstwa Niepokalanej. Nowe zastępy animatorów kształtowały się podczas rekolekcji w Niepokalanowie – Lasku. W czasie rozbudowy domu rekolekcyjnego w Niepokalanowie, kieleckie wspólnoty rycerskie w trosce o duchową formację organizowało rekolekcje dla dorosłych i młodzieży w Chęcinach, w Piotrkowicach, w Studziannym Podświętnym, w Strachocinie, w Kalwarii Pacławskiej, w Kaczynie, w Dębnie, w Skorzeszycach.

Rycerstwo Niepokalanej diecezji kieleckiej organizowało procesje różańcowe ulicami Kielc. Przez ponad rok wspólnoty rycerskie prowadziły w radiu diecezjalnym poniedziałkową modlitwę różańcową. W kilkudziesięciu parafiach południowej części naszej diecezji z wielką gorliwością głosił ideę rycerstwa Niepokalanej pan Leszek Jaworski z Tarnowa, zapisując w szeregi MI tysiące osób. Wyrażamy mu wdzięczność za gorliwą posługę.

Od 1998 roku w Wielkim Poście Rycerstwo kieleckie pielgrzymuje pokutnie na Kalwarię Świętokrzyską w Morawicy. Od 2005 roku dzięki zaangażowaniu założycielki kieleckiego Rycerstwa – Zofii Brachy wspólnoty rycerskie prowadzą „Jerycho Różańcowe” w wielu parafiach. W drugi czwartek miesiąca przedstawiciele rycerstwa modlą się w seminaryjnym kościele „Trójcy Świętej” w Kielcach w intencji kapłanów, profesorów, oraz o nowe powołania.

Wspaniałym owocem kieleckiego Rycerstwa są powołania do służby w kościele. Powołanie kapłańskie ks. Dariusza Pyczka i ks. Bartosza Michty. Powołanie zakonne br. Dawida Cieplucha – paulina, oraz osiem powołań do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rycerstwa Niepokalanej: s. Agata M. Bujak, s. Paulina M. Januchta, s. Hiacynta M. Moskwa, s. Judyta M. Wojciechowska, s. Agnieszka M. Nosek, s. Klara M. Machulska, s. Elżbieta M. Puchała, s. Gemma Galgani M. Anioł.

Rycerstwo zaowocowało również w powołania, do życia w małżeństwie. W formacji rycerskiej poznało się kilkanaście małżeństw, które do tej pory wraz ze swoimi dziećmi angażują się w życie Rycerstwa Niepokalanej.

Na koniec pragnę w sposób szczególny podziękować całemu Narodowemu Zarządowi Rycerstwa Niepokalanej, Ojcom Franciszkanom z Niepokalanowa za wielką życzliwość, troskę i pomoc oraz duchową opiekę nad kieleckim Rycerstwem.

Rys historyczny sporządziła Krystyna Radomska – długoletnia Prezes Rycerstwa Niepokalanej diecezji kieleckiej