8 grudnia 1854 r., bł. Pius IX ogłosił uroczyście dogmat Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Ta maryjna prawda stała się od początku dominantą życia św. Maksymiliana Kolbego, który poświęcił się służbie Niepokalanej, wcielaniu w życie dogmatu Niepokalanego Poczęcia. To właśnie on na modlitwie często pytał swą Panią: Kim jesteś o Niepokalana?

Dziś Kościół obchodzi uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP. Wyraża ono prawdę o tym, że Maryja została poczęta bez grzechu pierworodnego. Dzień ten jest szczególnie ważny dla wszystkich żyjących według duchowości św. Franciszka i św. Maksymiliana M. Kolbego.

Tajemnica Niepokalanego Poczęcia ukryta jest na stronach Pisma Świętego – szczególnie w słowach Zwiastowania:  jesteś napełniona łaską – gr. kecharitomene, czy u św. Elżbiety: błogosławiona między niewiastami, jesteś Matką Pana. Do Maryi można też odnieść tekst Protoewangelii (Rdz 3,15 Pan Bóg rzekł do węża: Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, między potomstwo Twoje, a potomstwo jej, ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę). Początkowo Kościół nie zwracał większej uwagi na ten przywilej Maryi, choć już Ojcowie Kościoła nazywali Ją nową Ewą (która nie dała się zwieść szatanowi), wyjątkowo świętą, godną Syna Bożego.

Po soborze Efeskim (345 r.), gdy ogłoszono, że Maryja jest Matką Boga, coraz powszechniej zaczęto uważać, że jest Ona niepokalanie poczęta. Zaczęły powstawać święta maryjne związane z Poczęciem NMP, które od początku obchodzono 8 grudnia (w XIV w. obchodzono je już w każdym katolickim kraju). Trwały jednak dociekania i dyskusje teologiczne – trudno było pogodzić ten przywilej ze zdaniem św. Pawła Rz 5,12, że wszyscy zgrzeszyli, czyli z prawdą o powszechności grzechu pierworodnego i potrzebie Zbawiciela.

W obronie Niepokalanego Poczęcia występowali przede wszystkim franciszkanie. Zwycięzcą w tym teologicznym boju okazał się bł. Jan Duns Szkot (franciszkanin), który wyjaśnił, że Maryja też potrzebowała Zbawiciela – i została przez Niego (na mocy przyszłych Jego zasług) zachowana, ustrzeżona od grzechu pierworodnego (doskonalej odkupiona). Ostatecznie prawdę tę zatwierdził jako dogmat papież bł. Pius IX, ogłaszając 8 XII 1854 r. bullę dogmatyczną Ineffabilis Deus. Pisał w niej, że Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia na podstawie szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego.

Cztery lata później w Lourdes sama Maryja potwierdziła ten dogmat, objawiając św. Bernadetcie swoje imię: Jestem Niepokalane Poczęcie. Prawda o Niepokalanym Poczęciu NMP mówi z jednej strony o Jej odwiecznej nieprzyjaźni z szatanem, który nie mógł Jej nawet dotknąć. A z drugiej strony o Jej przepełnieniu Duchem Świętym, łaską Bożą, która czyni Ją świętszą od wszystkich ludzi.

Ale św. Maksymilian mówi, że ogłoszenie dogmatu to dopiero jakby wykonanie planu budowy. Teraz trzeba tę prawdę posiać w sercach ludzkich, zacząć wprowadzać w życie. Jak? Przez bezgraniczne powierzenie się Niepokalanej, aby w Jej matczynych rękach zwyciężać nad szatanem, nad grzechem – najpierw w swoim życiu, potem wokół siebie.

Niepokalane Poczęcie wzywa nas do walki o czyste serca, czyste życie i do bezgranicznej ufności w Boże Miłosierdzie. Bo jeżeli Bóg zachował Maryję od wszelkiego grzechu, nawet pierworodnego, to czyż nie pochyli się nad nami, aby nas wydobyć z bagna grzechu, w który się uwikłaliśmy? Ta prawda daje nam wielką moc i przepełnia nasze serca nadzieją na ostateczne, całkowite zwycięstwo Bożej łaski w duszach ludzkich.

Odsyłamy również do artykułu z niedzieli, oraz na stronę franciszkańską.